دگرجنسگونگان همان کسانی هستند که برای سال های متمادی در صف اولین مبارزات اجتماعی ایستادند. کتک خوردند. به قتل رسیدند تا ثابت کنند که حقوق شان محترم است و باید محترم هم شمرده شود.
همجنسگرایان و دوجنسگرایان وقتی در خیابان راه می روند معمولن انگشت ها آنها را هدف نمی گیرد و چظم های خیره آنها را همراهی نمی کند. دگرجنسگونگان به اندازه ی کافی این تجربیات را دارند و به همین دلیل بیشتر مورد تبعیض قرار می گیرند.
روز بیستم نوامبر سالروز گرامیداشت یاد و خاطره ی دگرجنسگونگانی است که دیگر در بین ما نیستند. یاد آنها را گرامی می داریم و راهشان را ادامه می دهیم.
بزرگترین اشتباه جدا کردن دگرجنسگونگان و همجنسگرایان است و متاسفانه این اتفاق در بطن جامعه ی ایران در حال رخ دادن است و عده ای تلاش دارند تا همجنسگرایی را یک انجراف و دگرجنسگونگی را یک بیماری مطرح کنند در حالی که هیچکدام آنها حقیقت دارد. ما همه از یک جنس هستیم. متفاوت از باورها و پندارهای مردم عام. ما همه اعضای جامعه ی جهانی دگرباشان هستیم.
دیدگاههای اخیر
parviz در جشن عید صدای دگرباشان ایرانی… SINA در زمان پخش پارازیت زمان پخش پارازیت « و… در زمان پخش پارازیت کس لپه در زمان پخش پارازیت کس لپه در زمان پخش پارازیت
- ما هم سبز هستیم اما سبز فقط قسمتی از ماست
-
اعتبارها
تشکر برای مطلب.. آرشام عزیز
درمورد جدا کردن هوموها از ترنس ها…. فقط از طرف جامعه نیست. خود هوموها و ترنس ها هم علاقه چندانی به با هم بودن و کنار هم بودن ندارن… دلیلش ولی احتمالا از خود جامعه است.