وب نوشت های من
آرشام پارسی – فعال حقوق دگرباشانبایگانیِ اکتبر, 2010
مادرها
چند روزی است با یکی از لزبین های ایرانی در تماس هستم و امروز با مادر او تلفنی صحبت کردم. حدود شش ماه است که از گرایش جنسی دخترش مطلع شده و فشار روحی زیادی دارد.
اول از همه از او تشکر کردم که دخترش را طرد نکرده و او را هر چند نمی فهمد اما حمایت می کند چون مادر بودن می تواند به همین معنا باشد.
سوالات خیلی زیادی داشت و نمی دانست که چطور باید رفتار کند. نمی دانست جواب همسر و پسرانش را در صورتی که آنها هم بفهمند را چه بدهد و هزار نگرانی مادرانه ی دیگر که مثلا اگر دستگیر شوند چه می ود و …
حدود چهل و پنج دقیقه با هم صحبت کردیم و سعی می کردم که سوالات این مادر عزیز را پاسخ دهم. چند بار نتوانست خودش را کنترل کند و گریه کرد و می گفت که دخترش را دوست دارد و نمی خواهد که هیچ مشکلی برایش پیش بیاید. گفت که هر چند هنوز نمی داند چرا دخترش همجنسگرا شده است اما مثل شیر پشت او خواهد ایستاد و به کسی اجازه نخواهد داد که مشکلی برای او به وجود بیاورد.
شماره تلفن یکی از روان شناسان مورد اعتمادم را به آنها دادم که وقت ملاقاتی بگیرند تا یک سری از سوالاتشان را پاسخ دهد. با آنها در تماس خواهم بود و خوشحالم که جامعه ی ما در حال تغییر است.
وب نوشت های من 